Kaplıca maceramız..2009.

Kuzuluk kaplıcalarına ayak bastık..Hoşgeldik..

Bizi bu muhteşem laleler ve alttaki adını bilmediğim mükemmel çiçekler karşıladı :)



Evimize yerleştikten sonra hemen kendimizi dışarı attık,babası Defneme futbobolu(futbol topu)ile vuruşlar öğretiyor...

Şelale isimli çay bahçesindeki ördekler muhteşem,ama artık fobilerime ördekler de eklendi ,çünkü çayımı yudumlarken bir tane ördek uçup kafama ayak attı :)) evet kafama vurdu ,çay üstüme döküldü,yandım....:(
artık ördeklere 2m.uzaktan bakıyorum...

şelaledeki köprüde çekirdek aile olarak pozlar verdik,

tabiiiki parksız olurmu..hergün 2 posta park sefamız vardı,üstündeki pançosunu (eşimin yengesi) feride yengemiz ördü,bayılıyorum pançolu haline,bu kadarmı yakışır...

Küçük bir solucanla tanıştık..

"solucan elime gelsin anne onu seveyim",

"olmaz kızım bak annesine gidiyor ,susamış ,annesi su verecek",

"nedeeennn?"...diye devam eden neden neden sorularımızla yola devam ettik...

geldiğimiz çay bahçesinde insanı nirvanaya ulaştırmak için gerekli herşey var..Hamak,salıncak,Semaver(ki benim için en önemlisi),muhteşem hava,sessizlik(o kadar kalabalık olmasına rağmen),gözleme....

teyzesine ninni söylerken...

papatyalardan fallar baktık...:)

İşte bu fotoğrafa bayılıyorum..

Kızımın inanılmaz bir yeşil hastalığı başladı herşey yeşil olacak..

topu,tokaları,elbiseleri

köpek alalım mı?diyoruz "evet ama yeşil olsun" diyor...

Evimizin balkonunda kırlangıçlar yuva yapmış..

dakikalarca yuvaya bir kırlangıç girse ya da çıksa diye beklerken Defne "anne ben çekicem"diyip makinayı elimden aldı ve deklanşöre bastı......

Sonuç bu fotoğraf :))

dakikalarca bekleyen benim çeken Defne :)

resimlerin yeri karışmıs :)

bu da hiç yanlarından ayrılmadığımız gözlemeci teyzemiz..

Gök kuşağı diye doğayla iç içe her türlü etli yiyeceği de bulabileceğin bir yere gittik..

Aşık oldum yere o kadar güzeldi ki..

Parkın yanındaki ağaçta bir ağaç ev var ve bunun gibi bir sürü...

en çok da bu ağaç evde etkilendim..

yeşilin mükemmeliğine bakarmısınız

Hayret ilk defa eşimle beraber bir fotoğrafımızı beğeniyorum

(Bu Emre'den değil,kendimi beğenmememden kaynaklanıyor)

Su ,çivi gibi ama Defne hanım abiler suya giriyor ya ilaa o da girecek...

Caydıramadık bir türlü ve Defne kazandı.

"anne çok soğukmuş"diyor ama sudan da çıkmıyor

(geçen sene Buz gibi diyemezdi "Buskin" derdi çok hoşuma gittiği için yazmak istedim :) )

Babamızla beraber dereye taş attıktan sonra,keyif yaparken...

İşte yakışıklı babam,yine yakışıklı eşim,ve prensesim Defne

(Defne'ye bir türlü gülerken poz verdiremedim, inat ya,peyynniirrr de annecim diyince hoşuna gitti...)

Bence güzel ama bir o kadar da defne'nin huysuzlukları yüzünden üzücü bir 10 gün geçirdim ama geriye baktığımda sadece güzel dakikalar aklımda kalmış...demek ki gitmekle iyi etmişim :))