son kitabımız"doktorda"

Geçenlerde carrefour'dan Defneye 'Doktorda' adında bir kitap aldım.Kitap Tübitak Popüler Bilim Kitapları'ndan.Kitap anlatımı inanılmaz sade,hatta birebir doktor ağzından çıkmış gibi.

Burada biz annelere iş düşüyor,hikayeyi biraz süsleyerek anlattığımız zaman çok daha dikkat çekici oluyor.

Kitabı her okuduğumuzda Elif'in yaptıklarını aynen uyguluyoruz

"anee ilaç alırkende dilimi çıkarcakmıyım"

"hayır bebeğim,sadece doktor boğazına bakarken çıkaracaksın"

"hııı"

Boğazına bakalım bağdemciklerin şişmiş mi?

-kontrol-

"annee ben hastamıyım"

"hayır aşkım turp gibisin"

Bu replikler kitabı her okuduğumuzda aynen tekrarlanıyor :)

Kitabın en iyi yönü kızım kulağı muayene etme aletinin otoskop,nefes dinleme aletinin de stetoskop olduğunu artık biliyor,inanılmaz şekilde de ikisini aynen yazıldığı gibi söylüyor

ilkinde söyleyemedi ,aramızda bir oyun oluşturduk..ilk öğrendiğinde söyleyemediği kelimeleri heceleyerek öğreniyoruz

"stetoskop"

"siskopta"

hayır annecim "ste" de

"ste"

"tos"

"tos"

"kop"

"kop"

"stetos"

"stetos"

"stetoskop"

"stetoskop"

ve sonra Defne aynen benim ona öğrettiğim gibi bana heceletir..

Yanlış bir yöntem mi bilmiyorum ama ilk konuşmaya başladığından beri hep böyle öğrettim zorlandığı kelimeleri,o yüzden mi bilmem yaşıtlarına göre inanılmaz net ve doğru kullanır kelimeleri..

Anlatmak istediğim ve inanılmaz şaşırıp keyif aldığım esas konuya geleyim...

Defne kitaplara çok düşkün (tık tık tık ..tahtaya vurdum)ve kitaplarda inanılmaz ayrıntıları farkedip bana sormasına hayranım.Mesela pinokyo kitabını okurken ben göstermediğim halde her sayfada pinokyonun tahtalarını birleştiren vidalara takmıştı kafayı her sayfada onları gösteriyordu..bu kitapta da ilginç birşey yaşadım.Küçük kardeş Arda'nın her sayfada elinde oyuncak bir maymun var(mış).Doktorun bekleme salonunda Arda yanındaki çocuğa kızarak bakıyor.

Defne "anne bak çocuk Arda'nın mamununu almış,Arda ona kızıyor" dedi Bu kitabı günde kaçkere okuduğumu bilmiyorum o kadar çok yani,ama hiç birinde buna dikkat etmemiştim..resmin bütününe bakmıyor, detay detay inceliyor..

bir dönem anaokulunda öğretmenlik yaptım,çevremdeki akraba ve arkadaşların çocuklarına kitap okudum hiç böyle detaycı bir çocukla karşılaşmadım,..

Umarım bu detaycılığı(dozunda tabii) ve kitaba olan düşkünlüğü bir ömür sürer..

Dün akşam tam uyuyacak "ayıı (hayır demek ) ben uzun istemiyorum kısa olsun"dedi gözleri kapalı...sonra gözlerini hafif aralayıp"anne ben senin karnındayken saçların uzundu dimi"dedi,artık dalarken gözünün önünemi geldim o halimle bilmiyorum ama böyle bir soru tam uyumadan önce yüzümü gülümsetti....