Kaplıca maceramız..2009.

Kuzuluk kaplıcalarına ayak bastık..Hoşgeldik..

Bizi bu muhteşem laleler ve alttaki adını bilmediğim mükemmel çiçekler karşıladı :)



Evimize yerleştikten sonra hemen kendimizi dışarı attık,babası Defneme futbobolu(futbol topu)ile vuruşlar öğretiyor...

Şelale isimli çay bahçesindeki ördekler muhteşem,ama artık fobilerime ördekler de eklendi ,çünkü çayımı yudumlarken bir tane ördek uçup kafama ayak attı :)) evet kafama vurdu ,çay üstüme döküldü,yandım....:(
artık ördeklere 2m.uzaktan bakıyorum...

şelaledeki köprüde çekirdek aile olarak pozlar verdik,

tabiiiki parksız olurmu..hergün 2 posta park sefamız vardı,üstündeki pançosunu (eşimin yengesi) feride yengemiz ördü,bayılıyorum pançolu haline,bu kadarmı yakışır...

Küçük bir solucanla tanıştık..

"solucan elime gelsin anne onu seveyim",

"olmaz kızım bak annesine gidiyor ,susamış ,annesi su verecek",

"nedeeennn?"...diye devam eden neden neden sorularımızla yola devam ettik...

geldiğimiz çay bahçesinde insanı nirvanaya ulaştırmak için gerekli herşey var..Hamak,salıncak,Semaver(ki benim için en önemlisi),muhteşem hava,sessizlik(o kadar kalabalık olmasına rağmen),gözleme....

teyzesine ninni söylerken...

papatyalardan fallar baktık...:)

İşte bu fotoğrafa bayılıyorum..

Kızımın inanılmaz bir yeşil hastalığı başladı herşey yeşil olacak..

topu,tokaları,elbiseleri

köpek alalım mı?diyoruz "evet ama yeşil olsun" diyor...

Evimizin balkonunda kırlangıçlar yuva yapmış..

dakikalarca yuvaya bir kırlangıç girse ya da çıksa diye beklerken Defne "anne ben çekicem"diyip makinayı elimden aldı ve deklanşöre bastı......

Sonuç bu fotoğraf :))

dakikalarca bekleyen benim çeken Defne :)

resimlerin yeri karışmıs :)

bu da hiç yanlarından ayrılmadığımız gözlemeci teyzemiz..

Gök kuşağı diye doğayla iç içe her türlü etli yiyeceği de bulabileceğin bir yere gittik..

Aşık oldum yere o kadar güzeldi ki..

Parkın yanındaki ağaçta bir ağaç ev var ve bunun gibi bir sürü...

en çok da bu ağaç evde etkilendim..

yeşilin mükemmeliğine bakarmısınız

Hayret ilk defa eşimle beraber bir fotoğrafımızı beğeniyorum

(Bu Emre'den değil,kendimi beğenmememden kaynaklanıyor)

Su ,çivi gibi ama Defne hanım abiler suya giriyor ya ilaa o da girecek...

Caydıramadık bir türlü ve Defne kazandı.

"anne çok soğukmuş"diyor ama sudan da çıkmıyor

(geçen sene Buz gibi diyemezdi "Buskin" derdi çok hoşuma gittiği için yazmak istedim :) )

Babamızla beraber dereye taş attıktan sonra,keyif yaparken...

İşte yakışıklı babam,yine yakışıklı eşim,ve prensesim Defne

(Defne'ye bir türlü gülerken poz verdiremedim, inat ya,peyynniirrr de annecim diyince hoşuna gitti...)

Bence güzel ama bir o kadar da defne'nin huysuzlukları yüzünden üzücü bir 10 gün geçirdim ama geriye baktığımda sadece güzel dakikalar aklımda kalmış...demek ki gitmekle iyi etmişim :))

balomu...ne balosu?

Sabah güzelce kalkıp kahvaltımızı ettik,koştur kovalamaca cicilerimizi giydik,yaşasın bugün Rapunzelin,külkedisinin gittiği gibi bizde baloya gideceğiz.heyooo....Kreşimizin kapısınına geldik öğretmenimiz karşıladı ,destur daha içeri girmeden Defnecik ağlamaya başladı,"bak kızım ne güzel oyun oynuyorlar"derken ben,öğretmeni de "gel seni kelebek yapalım" diyor,"ay bak ne harika dimi aşkım" Defne sadece ağlıyor ve "ben annemi istiyorum "diyor, bacağıma sarılmış durumdayken...

Naaapalım bizde aldık kolumuza kızımızı tıpış tıpış evimize döndük...

Balo oldu mu?Nooldu...birşey anlamadık yani.

Naapalım alışacak bir gün elbet...

Defne kreşe başladı

Son zamanlarda Defnem inanılmaz agresif ve herşeyi bağırarak , ağlayarak yapmaya çalışan bir çocuk oldu.Geçen hafta 10 günlüğüne Halil dedesi(babam) ,Defne ve ben kaplıcalara gittik.Tatil harika ama defneli kısımlarına şöööle bir baktığımda sadece ağlayan ve bağıran bir kız çocuğu var.Tabii bu durum beni de dedesini de çok üzdü.Döndükten sonra seneye yollamayı planladığım kreşe ,dün götürmeye başladım.Dün ilk gün ve ben götürdüm ,yine herşeye ağlıyor ,oynamıyor ,yanımdan ayrılmıyor,tam iyi kendini kaptırdı herhalde diyorum sınıftan bir ağlama sesi... en fazla 1-1,5 saat durabildik ,kreş hocamızla konuştuk ve ilk hafta ne kadar isterse o kadar kreşte durucağız,amaç ;korkutmadan yavaş yavaş arkadaşlarına ve kreşe alıştırmak.Bugün ise babası götürdü(ben çok hastayım dedim) ve inanılmaz bir sonuç 10:30 da içeri girmiş ve 12:20 ye kadar babasını ya da beni istememiş son zaman bir kez babamı görücem deyince ,hocası eşimin yanına getirmiş ve final.Eve geldiklerinde ikiside gülüyordu.Bu işi başaracağız galiba.Bu arada 23 Nisan'da tatil olduğu için 23 Nisan balosunu yarın yapacaklarmış.Çok heyecanlıyım kızımın ilk balosu :))).Umarım herşey yolunda gider....

Not:Bugün türk bayrağı yapmışlar..yarın onuda görücem,Defne'den daha heyecanlıyım galiba.....

Şimdiden bütün çocukların 23 Nisanı kutlu olsun